Wiosna czyni swoje...

Witajcie dziewczątka;)

Znowu zrobiłam sobie dłuższą przerwę, ale nic na to nie poradzę, że tak mi się wszystko ,,chrzandoli”. Dziękuję Wam za te obszerne komentarze pod ostatnim moim postem. Czytałam je wszystkie kilkakrotnie z zapartym tchem, bo takiego odzewu nie miałam chyba jeszcze nigdy?! Nawet wtedy, kiedy pokazałam Wam pracę, którą nazwałam ,,figurką z brązu”;) Jesteście wspaniałe! Kochane! Jednym słowem: Wielkie!

Dzisiaj nie pokażę Wam żadnej swojej pracy, tylko pracę Kasi. Otrzymałam od niej prezentów moc już w ubiegłym tygodniu, ale tak wyszło, że nie miałam czasu na pokazanie ich... Nie będę już wyjaśniała co, jak i dlaczego, bo zrobiła to KASIA. I jestem jej za to ogromnie wdzięczna. Nie wspominając już o prezentach... Róża po prostu ,,powaliła mnie na kolana”. Jest piękniejsza w rzeczywistości, aniżeli na zdjęciach. Kasieńko, jeszcze raz dziękuję Ci bardzo za te śliczności;)

Muszę jeszcze nadrobić zaległości na Waszych blogach, bo pewnie ,,tworów” jest moc, a ja z komentarzami  do tyłu... Chociaż tak szczerze mówiąc, to miałam chęć najpierw poskakać po blogach, a później napisać do Was, ale zrobiłam odwrotnie, bo przecież nie pochwalę się prezentem od Kasi w grudniu, prawda?

A tak naprawdę, to już zaczęłam przeglądać Wasze blogi. Zawsze mam zwyczaj przeglądać po kolei od góry do dołu, a dzisiaj ,,strzeliło” mi coś do głowy, żeby zacząć od tyłu... Tzn. od dołu. No i akurat pierwszym blogiem, do którego ,,powędrowałam” był blog ILONKI. I trafiłam na piękne tulipany w ,,kikucie”. Tak to ,,trzymadełko” nazwała sobie Ilonka. I już macie odpowiedź na pytanie, dlaczego na razie nie dodałam komentarza... Bo moja bujna wyobraźnia tak zadziałała, że...

Ach, nie będę już pisała o ,,kikucie” Ilonki, bo nie wiem ile ,,toto” ma długości, żeby nazwać kikutem, ale moim zdaniem ,,kikuta” też można nazwać ,,trzymadełkiem”;) I ja sobie to tak nazwę;) Bo, gdyby np. Ilonka podarowała komuś ten bukiecik, to obdarowana osoba i tak musiałaby go trzymać za kikuta;) No, ale teraz pokażę Wam prezent od Kasi, bo czym dłużej piszę, tym bardziej zbereźne myśli przychodzą mi go głowy. Na moim przykładzie najlepiej widać, że wiosna czyni swoje, prawda? I nie pomoże mi chyba nawet okład na głowę z ,,lodowej” róży od Kasi...;)