Stefan mnie nie lubi

Lubię te zabawy u Danusi, bo mobilizują mnie do pracy. Nie lubię większości kolorów, które w danym miesiącu występują, ale jakoś to znoszę;) No, a już tego koloru, w którym zrobiłam swoje ,,dzieło” na marcowe wyzwanie – wręcz nie cierpię... No bo ja, zwłaszcza w ubiorach uwielbiam wszystkie  tzw.  przeze mnie ,,pastelowe” kolory – czyli czarne;) Nawet jajka sobie pomalowałam na czarno;) A, co? Są murzyńskie i już;) Tyle, że je pokropkowałam, bo kropki robię wówczas, kiedy mam pustkę w łepetynie... Zresztą,  zawsze robiłam wszystko na odwrót.

W pierwszej klasie szkoły podstawowej, kiedy nauczycielka poleciła narysowanie psa Asa, zrobiłam to z ogromną przyjemnością. No bo to była pierwsza strona , pierwszego zeszytu?! Mój As był tak ,,wypieszczony”, że nikt w klasie takiego nie narysował. No więc, rysowałam go ,,cichaczem” wszystkim po kolei;) A potem nauczycielka napisała na tablicy literkę A i należało ją pisać na całej stronie. Oczywiście i dużą i małą. Moje literki też były bardzo ładne, ale jak to ja, musiałam coś ,,zmodyfikować”. No bo uznałam, że te literki mają nieciekawy wygląd...

Po napisaniu trzech linijek tych literek, postanowiłam zmienić styl pisania. Pomimo, że cała kartka miała być nimi zapisana. Ale mnie oczywiście się to znudziło?! No bo wszystkie takie same... Zaczęłam więc już w czwartej linijce ,,swoje pisanie”. Moje literki były pisane ,,spiralką”.  I to na całej kartce?! Dumna ze swojego ,,wynalazku”, pierwsza pobiegłam do nauczycielki, by pokazać jej, że już zapisałam całą stronę, a przede wszystkim  pochwalić się ,,nowatorskim pomysłem”. Szkoda, że nie wiedziałyście miny nauczycielki, a zwłaszcza mojej... Kiedyś Wam pokażę te stronę, bo trzymam na pamiątkę wszystkie swoje zeszyty, rysunki z czasów przedszkolnych i wcześniejsze;)

No, ale przecież miałam tu pisać o czym innym, a nie wspominać lata dzieciństwa. Ale ja, jak się ,,rozhuśtam” z tym pisaniem, to cały życiorys w mocno rozszerzonej wersji bym tu przedstawiła... A więc, wracam do wyzwania. Jedno co wiem, to Danutkowy Stefan nie lubi mnie. I nie wiem do końca, czy tylko mnie, czy moich prac? Ostatnio chyba pomyliły mu się godziny ,,karmienia” i pożarł głodomor jeden, mój komentarz pod ostatnim postem Danusi? No bo  któżby inny, jak nie on? A tak obszernie skomentowałam piękne pudełeczko...

Za to, napisałam dwa kolejne komentarze. Myślałam, że żabsko ,,pożre”, ale chyba byłam szybsza w pisaniu, niż on w połykaniu;) I teraz jestem ogromnie ciekawa, czy moją pracę łyknie jak indor, czy będzie miał kłopoty z jej przełknięciem? Jedno jest pewne. Będzie miał kłopoty z trawieniem... Bo oprócz lekkostrawnej zieleniny, dodałam mu sporą sztukę drobiu. A, że on łyka wszystko w całości, to już nie mój problem... Poza tym, zielenina – to krążki z papierowej wikliny, kurczak w zielonej skorupce naklejony jest na tekturkę w kształcie jaja. A, i jeszcze kwiatuszek z listkami z ,,zimnej porcelany".) Jednym słowem:  cykająca ,,bomba” dla żabiego brzuszka;)  Wszystko jest kilkakrotnie lakierowane, więc niech Stefan lepiej ze mną się nie zadziera, bo będzie wpadał w moje pułapki;) Pozdrawiam Was gorąco;)

A oto ,,zieleninka" dla Stefka ;) Zaraz dostanie ją na obiadek;)