Proste, jak ,,konstrukcja cepa”

Czy ktokolwiek spodziewałby się, że po raz trzeci w tym tygodniu napiszę posta? Chyba nie... Zresztą, sama bym w to nie uwierzyła?! A jednak... Dzień zapowiada się pochmurny, więc dopadłam do komputera, jak ,,szczerbaty do sucharów”;) I muszę się sprężać, bo a nuż pojawi się słoneczko? Miałam chęć wrzucić je go jakiejś karteczkowej zabawy, ale zrezygnowałam, bo moje kartki są zbyt skromne, nie mają profesjonalnych napisów, tylko zwykłe, drukowane przeze mnie i zgubiłyby się w tych  ,,odpicowanych”... Także udziału w żadnym konkursie nie wezmą...

Może kiedyś stworzę jakieś nakrapiane cudo z pięcioma zagięciami i wyskakującym z okienka ptaszkiem, to wówczas zgłoszę ,,cacko” do jakiejś zabawy;) Ale te, które Wam dzisiaj pokażę są zbyt proste... Proste, jak ,,konstrukcja cepa”. Bo takie najlepiej mieszczą się w kopertach. Karteczki już pofrunęły do lipcowych solenizantek;) Zielona kartka pofrunęła aż za Ocean, a pozostałe trafiły do naszych blogowych koleżanek;) Mam nadzieję, że trafiłam w ich gust, a jeśli nie, to zrehabilituję się innym razem;)  Dziękuję  wszystkim za odwiedziny, za miłe komentarze i życzę miłego weekendu;)

A mnie jest szkoda lata...

Dzisiaj szybciutko i króciutko, bo nie będę zawracała Wam głowy. Pokażę tylko trzy obrazki,  które ozdobiłam  kwiatuszkami z zimnej porcelany. Mój zapas tych ozdóbek kończy się, więc chciałam je już wykorzystać i zacząć tworzyć nowe. Być może powstaną też jakieś postacie? Bo przy ostatnio robionych laleczkach, właśnie z pozostałości  po nich robiłam kwiatki i listki.

Wiem, że to to czas urlopów, więc  nie będę się rozpisywała, bo kto podczas odpoczynku ma czas na czytanie? Zawsze szybciej ogląda się zdjęcia;) Ja również rzadko zasiadam do komputera, bo szkoda mi tak pięknej pogody, by spędzać czas przed monitorem... No przecież to lato tak szybko mija?! Szkoda....

Dlatego wybaczcie mi, jeśli nie pozostawię u kogoś komentarza... Nadrobię wszystko w swoim czasie;) Nie znaczy to jednak, że nie widzę Waszych prac. Widzę i podziwiam. Ale nie zawsze mam czas i chęć na pisanie... Wy zapewne też;) Gorąco pozdrawiam wszystkich moich obserwatorów;) Tych stałych i nowych;) I dziękuję wszystkim za miłe komentarze, pozostawione pod moimi postami;)

A teraz pokażę Wam swoje obrazki;) Zawsze komuś na ścianie pozostanie namiastka lata;)

Nie przygarnę Alzheimera...

Ponad dwa miesiące walczyłam ze sznurkami, ucząc się plecenia makramowych supełków. I wciąż wychodziły mi  odwrotnie, a na dodatek każdy supełek inaczej?!  Nie wiem, czy może upały miały wpływ na ,,zaćmienie”mojego umysłu, czy może ja taka ,,niekumata”?  Jeden tutorial oglądałam niezliczoną ilość razy, niemalże do znudzenia... Nie mogłam zasnąć, bo przed oczami wciąż latały mi te cholerne sznureczki?! Nie pomogło nawet przekręcanie komputera w poprzek i do góry nogami przez naszą blogową koleżankę DANUSIĘ, która bardzo chciała mi pomóc przy tych supłach i pokazać, jak to cholerstwo upleść?! Ja po prostu wciąż nie mogłam nauczyć się splotu, który dzisiaj Wam pokażę. Oczywiście kursiku nie będzie, bo do tego jeszcze mi daleko, ale pokażę gotowe bransoletki;) 

Pewnie do dnia dzisiejszego nie opanowałabym tej sztuki, gdyby nie pomoc Danusi. Wpadła na genialny pomysł, by przysłać mi jedną z bransoletek, którą zrobiła. I to był strzał w dziesiątkę! Co prawda, od razu nie rozwiązało to mojego problemu, bo moja plecionka była podobna do plecionki Danusi, ale jednak inna? I znowu spędzało mi to sen z powiek... Ale nie dałam z wygraną. Kilka dni siedziałam do trzeciej rano, a obok mnie leżała bransoletka Danusi. Wpatrywałam się w nią, jak ,,sroka w gnat”. No i znalazłam błąd?! Tylko, że teraz już nawet nie potrafię wytłumaczyć, co robiłam źle... Ale wydaje mi się, że chyba inaczej wiązałam supełki...  Danuś, jesteś kochana! Bardzo dziękuję Ci za pomoc;) Tak na marginesie dodam, że Danusia jest osóbką, która dzieli się swoimi umiejętnościami  i stara się pomóc, jak tylko może. A takich osób jest niestety mało... No może jest i więcej, ale ja przy wszystkich problemach, nie tylko supełkowo - węzełkowych zawsze mogę na Nią liczyć;)

A teraz pokażę Wam, co mi wyszło. Oczywiście na niektórych zdjęciach jest bransoletka Danusi w różowym kolorze. Bo chciałam pokazać jej doskonałą pracę i moją, robioną po raz pierwszy... W moich plecionkach są jeszcze niedoskonałości, ale przecież nie od dziś wiadomo, że ,,praktyka czyni mistrza”;) Poza tym, na pewno ma znaczenie wielkość koralików. Jednakże zauważyłam, że przy użyciu okrągłych plecionka wychodzi mi lepiej, aniżeli przy kwadracikach. Ale to też zapewne kwestia wprawy;) Poza tą bransoletką, która nie dawała mi żyć, zrobiłam jeszcze turkusową na gumce, plecioną z pomarańczowymi koralikami i męską dla bratanka, dla którego robiłam kartkę z garniturem w poprzednim poście;)

Nie wiem dlaczego, ale wolę najpierw wszystko opisać, a potem dodawać tylko zdjęcia. Mnie na przykład lepiej czyta się na Waszych blogach całość. Rozbita zdjęciami treść, gdzieś mi się gubi... Zapominam o czym czytałam etc. No nie chciałabym ,,przygarniać” ani ,,przytulać” Alzheimera i nie twierdzę, że już się do mnie ,,przyssał”, ale życie, to nie ,,bajka”, lecz ,, je bitwa”;). Oczywiście w przypadku tutoriali ma to swoje zalety;) Nie sugeruję, żebyście pisały według moich upodobań;) Ja wszystko ,,łykam” i wszystko ,,ogarniam”;) Także nie wzorujcie się na tych moich upodobaniach, bo ,,zimą będziecie na bosaka” latały/li;) Tak sobie rozdzieliłam ten wyraz, bo nie wiem, czy na mojego bloga nie włazi jakiś ,,men”... Ojej, ale się dzisiaj rozgadałam, jak ,,przekupa na targu”;) Jaki z tego wniosek? Przede mną trzeba kompa na kłódkę zamykać;) No bo, brak umiaru w pisaniu też jest chyba chorobliwy... Ale zapewniam, że Alzheimer mnie nie dogoni;) I nie ,,przygarnę” go?! Pomimo, że mam miękkie serce... Ale za to twarde ,,pupsko”;););) No to teraz chyba najwyższa pora na pokaz moich ,,tworów";)

A na zakończenie chciałaby jeszcze złożyć najserdeczniejsze życzenia wszystkim Aniom i Haniom;) Bo po jutrze jest ich święto, a ja z tym postem dłużej czekać nie mogłam... Także wszystkim solenizantkom o tych imieniach, życzę samych pomyślności i spełnienia najskrytszych marzeń. I przesyłam Wam kochane tę jedną,  symboliczną różyczkę;)