Oby mnie do Meczetu nie przypisano...

Zabawa u DANUSI tak mi się spodobała, że po raz pierwszy zrobiłam dwie prace?! A jak szybko mi to poszło? Chyba jednak ,,bombardowanie” to jest to, co sprawia mi przyjemność. I dopiero teraz sobie to uświadomiłam... Tylko proszę bez  złych skojarzeń, oby mnie przez Danusię do Meczetu nie przypisano... Jednym zdaniem: psuć  i tworzyć nowe, to dla mnie prawdziwa frajda!

Psuć lubiłam od dzieciństwa, ale z naprawą miałam problem. Może nie problem, ale wówczas nie było mi to w głowie... Najważniejszy był zamiar i osiągnięty efekt.  No bo jak można było naprawić nowiutki szal mojej Mamy, a na dodatek z trudno dostępnej wełenki typu Angora, by po przecięciu go na pół i wycięciu dwóch otworów, zrobić kubraczek dla pluszowego misia?! Co było ważniejsze? Głupi szal, czy to, że misio musiał mieć cieplutki kubraczek? No jasne, że miś  był ważniejszy...

Jednak kubraczek nie pomógł i miś zachorował. I chyba poważnie, bo potrzebna była natychmiastowa interwencja chirurgiczna. Skalpela nie miałam, ale zastąpiłam go nożyczkami. Wybebeszyłam misia. Brzuch zaszyłam i misiek wyzdrowiał. Pewnie te trociny, którymi wypełniony był jego brzuszek spowodowały wzdęcia;) Moje wszystkie lalki też przeszły rozmaite zabiegi, łącznie z okulistycznymi. Ale o tym pisała nie będę, bo zakrawałoby to na horror;) Zapowiadało się, że będę dobrym chirurgiem, ale dobrze, że nim nie jestem, bo do końca życia z ,,puchy” bym nie wylazła...

No właśnie. Rozpisałam się, jak zwykle. I wciąż te wspomnienia z dzieciństwa... A do zabawy u Danusi przygotowałam właśnie świecznik z zakratowanymi okienkami. Wysłałabym go w prezencie politycznym opozycjonistom, ale matoły nie zrozumieją mojej przesłanki... Gromnicę jakbym im przesłała, to byłby idealny upominek, a mojego świecznika szkoda... No to może go Wam teraz pokażę, bo jeszcze mam drugie dzieło... Najpierw pokażę ,,przymiarkę” do pracy, a potem gotowy świecznik. No bo, nie chce mi się robić podpisów pod fotkami...

A teraz mój podwójny debiut.Czekoladownik robiłam po raz pierwszy. I ,,kręciołki” też! Czyli quilling. Ale nie będę łamała języka, bo nazwa ,,kręciołki” brzmi prościej;) No bo, czy nawijanie (w moim przypadku na wykałaczkę) i skręcanie papierowych paseczków musi mieć taką skomplikowaną nazwę?A nie można tego cholerstwa nazwać po polsku, tylko trzeba zapożyczać nazwy z angielskiego? Można. A kto mi zabroni? W moim języku będą to ,,kręciołki”;) A więc, jak wyżej pokażę najpierw przygotowania do dzieła, a potem gotową pracę. Niech Danusia ma dowód na to, że naprawdę ,,bombardowałam”. A jeśli nie będzie to wystarczającym dowodem, to dopiero zacznę ,,bombardować”! Spoko... Najwyżej pisemnie;)  Zawsze łatwiej odpierać tego typu ataki;););)

P.S. Dwie prace zrobiłam, a nie ma gdzie wrzucić?! I jak tu nie ,,bombardować" po raz trzeci? Nie ma żabona?! No i gdzie mam to sobie wsadzić?! Czy Ty Danuś chcesz, żeby to Twoje ,,bomardowanie" rozerwało mi pewną część ciała?! Przecież ja ,,antypoliczna"?! No wsadź że wreszcie tę żabę, bo moje dzieła stracą ważność, albo naprawdę mnie do Meczetu przypiszą?!