Dziękuję Mikołaju;)

Wczoraj, niespodziewanie pojawił się u mnie listonosz. Taszczył pod pachą jakąś paczuszkę. Myślałam, że któryś z moich synów znowu coś zamówił przez internet? Już na wszelki wypadek szykowałam kasę, żeby zapłacić za kolejne ,,cholerstwo”... A okazało się, że odbiorcą paczuszki jestem ja?! Jejku, jaka to frajda?! Co prawda, najpierw przyłożyłam paczkę do ucha, aby sprawdzić czy nic nie ,,cyka”? No bo, w dzisiejszych czasach nigdy nic nie wiadomo... A następnie sprawdziłam, kto jest nadawcą.

Listonosz przebierając nogami, patrzył na mnie jak na idiotkę, ale tak się składa, ze razem chodziliśmy do jednej klasy w podstawówce. A więc, moje ,,idiotyzmy” już zna i to dobrze, bo kiedyś wsadziłam go do kosza na śmieci, bo za byle co ,,walił z otwartej łapy” po pysku. I jak trafiło na mnie, to władowałam kurdupla do kosza. A co? Zawsze tłukłam niegrzecznych chłopczyków... A, że on był akurat nieco mniejszy ode mnie, więc idealnie wpasował się do kosza, z którego za nic nie mógł się wydostać?!  A jeszcze poskarżył się wychowawczyni, więc ,,pacnęłam” go w łepetynę parę razy w ciemnym zaułku szkolnego korytarza. No i poskutkowało to pokornością...

I teraz rozumiem, dlaczego wczoraj tak cierpliwie czekał, aż ja sobie obejrzę paczuszkę? I przebierał tymi nogami, jakby ,,zawory” miał nieszczelne;) A jemu pewnie przypomniała się szkolna scenka? No, ale jak przytargał paczuszkę, to przecież w pysk by nie oberwał? No, chyba żeby ,,cykała”... To wówczas oddałabym mu ją z powrotem wraz z komendą; ,, noga, d..a, brama”. Ale przecież nadawcą tej przesyłki była Danusia?! Czyli Mikołaj-konspirator z dobrze wszystkim znanego bloga http://danutka38.blogspot.com/

Szybciutko, ale ostrożnie rozpakowałam pudełeczko. Oczywiście jak kurdupel już odjechał. I co w nim było? Cudo! Piękny, świąteczny stroiczek! I torebeczka z kolorowymi koraliczkami! I paseczki samoprzylepnych, kolorowych kryształków! I jeszcze dwie paczuszki! Myślałam, że to brokat, bo Danusia w komentarzu pod moim, po raz pierwszy zrobionym stroikiem pisała, żeby ,,pobrokatować” szyszki, a jak nie mam brokatu, to ona mi przyśle. No więc, nie rozpakowywałam małych paczuszek, bo pomyślałam, że brokacik zaraz rozsypie mi się po całym domu?!

Po dwóch godzinach skakania z radości i chwalenia się wszystkim wokół cudownym stroikiem, postanowiłam zobaczyć ten ,,brokat”... Paczuszki były zbyt za twarde, jak na brokat. A tak szczelnie owinięte samoprzylepną taśmą, że trudno było je rozpakować... I nie zgadniecie, co tam było?! Choineczka, dzwoneczek, gwiazdeczka i serduszko?! Nie znam się, ale to chyba zimna porcelana? Bo tak twarde, że ugryźć tego się nie dało...  I to wszystko udekorowane srebrnym brokacikiem?! No, po prostu same CUDA i CUDEŃKA?!

Nie wiem, czy zasłużyłam na taki piękny prezencik, bo za grzeczna to ja nie jestem, ale skoro go dostałam, to chyba nie ,,przeskrobałam” nic ponad normę?  Dziękuję Ci KOCHANY MIKOŁAJU z całego serca! I obiecuję, że od tej pory będę starała się mniej więcej być grzeczna... Myślę, że rozumiesz mnie MIKOŁAJU... No, bo nie zawsze mi się udaje być grzeczną dziewczynką... Ale postaram się. Obiecuję! Po tak pięknym prezencie, to już mi nawet mowę odebrało. Co chyba widać, słychać i czuć?

A teraz pokażę swoje CUDA I CUDEŃKA, bo wczoraj byłam za bardzo zauroczona i zabrakło mi sił, na podziękowania;) Jeszcze raz SERDECZNIE DZIĘKUJĘ CI KOCHANY MIKOŁAJU - DOBRODZIEJU;)