Witam w klubie świntuszków

Doszłam do wniosku, że kartki należy robić w hurtowych ilościach. Bo jak człowiek ma mnóstwo innych pasji, to wciąż o nich myśli i trudno jest odrywać się, żeby zająć się tworzeniem przykładowo trzech karteczek. Gdybym miała jakąś małą, własną pracownię, nie byłoby problemu, bo wszystko miałabym pod ręką. No, ale nie mam jej i muszę zadowolić się szafką z rozsuwanymi drzwiczkami, w której mam... Ech, łatwiej byłoby mi chyba napisać czego nie mam? A tak naprawdę, to sama nawet nie wiem, co w niej mam, bo zapełniona jest po brzegi różnościami. Nie znaczy to, że mam w niej bałagan. Wręcz przeciwnie. Tyle, że wszystko ułożone jest na ,,ścisk”... I żeby znaleźć coś, czego od dawna się nie używało, to można dostać ,,szczękościsku”...

Dlatego, jak wyjmuję pudełka ze wszystkim, co potrzebne do karteczek, to staram się robić ich więcej, żeby znowu za dwa dni nie wyciągać tych pudeł... Często podkreślałam, że nudzi mnie jedna technika tworzenia. Dlatego też często je zmieniam. Ostatnio pochłonęły mnie bransoletki i jak musiałam się od nich oderwać, byłam ,,zła jak osa”. No, ale przecież kartki teraz były najpilniejsze, bo wielkanocne święta za pasem, a bransoletki mogą poczekać. No, ale wczoraj zamknęłam karteczkowy rozdział i dorwałam się do koralików, jak ,,szczerbaty do sucharów”. A w zasadzie to do sznureczków, bo dręczy mnie, że w dalszym ciągu nie mogę opanować splotów żebrowych? Jeden rządek niby dobrze mi wychodzi, a drugi inaczej? Inaczej tzn. Jakieś dziwne supły...

Mam więc teraz dwie techniki, których ,,ogarnąć” nie mogę: te żeberkowe sploty i papierowa wiklina. No tak powykrzywiane wychodzą mi koszyki, jakby lumbago ich pokręciło... Dlatego najczęściej skręcam kółeczka , a potem sklejam... No, ale ten post miał być nie o moich ,,nieudolnościach”, lecz poświęcony zabawie u ANI, do której wszystkich zachęcam, bo Ania to taka ,,praktyczna Pani”;) Cokolwiek robi, wszystko jest przydatne. Także ta karteczkowa zabawa, na którą wcześniej warczałam pod nosem, okazała się rzeczywiście przyjemna i pożyteczna;) Podziwiam prace Ani, bo są takie dopieszczone... Np. ostatnie jajka. Dopieszczone, to mało powiedziane. One są ,,przepieszczone”;) W życiu nie widziałam tak pięknych?! I na myśl by mi nie przyszło, że można je obciągnąć materiałem?! No wiem, wiem, jakie niektórzy mają skojarzenia... Jeśli takie same jak ja, to witam w klubie świntuszków;););)

Kończę już, bo moja fantazja posuwa się zbyt daleko;) A teraz nastąpi prezentacja karteczek, które zrobiłam do zabawy Ani. Miał być króliczek, czy zajączek, więc zrobiłam. Chociaż tak naprawdę, to nie wiem jaka różnica jest między jednym, a drugim ,,sierściuchem”...  Miała być kartka bożonarodzeniowa z prezentami. Dobrze, że w tym momencie ten wyraz ,,bożonarodzeniowa” jest słowem pisanym, bo gdybym miała teraz go wypowiedzieć, to ze śmiechu utonęlibyście w potoku łez. Czasami tak mam, że coś poprzekręcam;) No i miała być jeszcze karteczka  z tulipanem. U mnie są trzy, ręcznie malowane, ale chyba bardziej podobne do krokusów... No, ale najważniejsze, że zadanie wykonane. A jak? Byle jak, bo znowu muszę przerwać zabawę z koralikami i wymyślić jakąś pracę drugiej organizatorce wszelakich zabaw, czyli DANUSI. I to ,,szczypiorkową”?! Aż strach pomyśleć, co te dziewczyny jeszcze wymyślą... 

A zresztą, co by nie wymyśliły i tak są już członkiniami w moim klubie świntuszków;) Jest jeszcze ktoś chętny? To zapraszam;) Jak będzie więcej chętnych, to może i ja urządzę Wam jakąś fajną zabawę? No mnie, to chyba trzeba założyć kaganiec na pysk, komputer zakopać trzy metry pod ziemią, bo jak zacznę gadać, czy pisać to nie ma końca? Jedną z blogerek przetrzymałam niedawno do trzeciej rano...;) No wreszcie nie pokażę Wam tych kartek, tylko będę tak ględziła i ględziła o ... Nie napiszę o czym, bo na świntuszenie przyjdzie pora. Już zamykam dziób. Pokażę Wam najpierw trzy karteczki dla Ani, a potem inne, które też dzisiaj pokażę, bo tych wielkanocnych już koniec. I chwała Ci za to Aniu;)

 A teraz pora na pozostałe karteczki;)

Przy oglądaniu tej z jajem, zalecam odwrócenie monitora do góry ,,kołami", bo kartka za nic nie chciała pozować do fotografii ;)