,,Nici" z obcojęzycznej ,,paplaniny"...

Zaraziłam się kolejną techniką tworzenia. A wszystko przez naszą blogową koleżankę, czyli DANUSIĘ;) Bo gdyby nie zaczęła robić bransoletek, to na pewno nie przyszłoby mi do głowy, żeby zająć się tym? Nie znaczy to, że ,,papuguję”, bo gdyby nie imieninowy prezent od niej, z zawartością pięknie uplecionej bransoletki i woreczków z koralikami, to nie ujrzelibyście na moim blogu ani jednej fotki z biżuterią... Bo wydawało mi się to ,,czarną magią”? Nawet ta cholerna makrama?

No, ale nie byłabym sobą, gdybym nie zaczęła ,,słuptać”. Mam na myśli makramę. Trudno mi nawet zliczyć ile razy zaczynałam, ile razy myliłam się, i ile razy rozplątywałam te supły, bo każdy rządek wychodził mi inaczej? Te pomyłki są nawet widoczne na zdjęciach, które dzisiaj pokażę. Ale teraz już wiem, jakie błędy popełniałam. I teraz plotąc sznureczek, mogę sobie nawet gadać przez telefon;)

No i ta ,,kusicielka” namówiła mnie na zakup koralików, sznureczków etc. W promocyjnej cenie rzecz jasna... Jak ujrzałam ten promocyjny towar, to pakowałam do koszyka wszystko, co popadło. Ale zanim przejrzałam inne ozdóbki, to towar znikał z mojego koszyka? Tak się uwijałam z tymi zakupami, że teraz mam sznurki grubości sznurowadeł do butów... No, ale coś z tego uplotę...

Bransoletka od Danusi nie dawała mi spokoju. Oglądałam ją codziennie przez całe dziesięć dni?! I za nic nie mogłam pojąć, jak ona ją zrobiła?! To po prostu spędzało mi sen z powiek. A ile tutoriali naoglądałam się? Myślałam, że pęknie mi głowa od tych różnych obcych języków... I niczego nie nauczyłam się, bo na początku filmików pokazy odbywały się w normalnym tempie. A potem w przyśpieszonym. To był dopiero koszmar?! Dobrze, że nie słyszeliście mojej biegłej znajomości ,,łaciny” w tych momentach...

Postanowiłam już nie oglądać tych filmików, bo miałam dosyć półgodzinnej ,,paplaniny” jakichś cudzoziemek, rozkładania koralików, nożyczek, żyłek etc. Położyłam przed sobą bransoletkę od Danusi i gapiłam się na nią, jak ,,sroka w gnat”. Podważałam pensetą koraliki, żeby dojrzeć, w które dziurki nawlekała nitki. No i po tylu dniach udało się! Może nie identycznie, ale jeszcze dojdę do tego... No i w taki sposób ,,zakoralikowałam” się. I kombinuję sama, jak koń pod górę, ale coś mi tam już wychodzi. Uprzedzam, że fotek będzie sporo, bo nie każdą bransoletkę udało mi się sfotografować w odpowiednim położeniu. 

A na zakończenie, co prawda z opóźnieniem, ale lepiej późno, niż wcale - chciałam bardzo podziękować dwom Danusiom – ,,detekywom”, które sprawiły mi ogromną niespodziankę w dniu imienin. Nie wiem, skąd wiedziały kiedy je obchodzę i czy się zmówiły, bo prezenciki przyszły do mnie tego samego dnia? Bardzo dziękuję Wam dziewczynki;) Jesteście kochane;) Od DANUSI, która znana jest z pięknych hafcików dostałam kartkę z czarną różyczką i kominiarczyka, który podobno przynosi wszystkim szczęście;) Mogłam wreszcie na żywo podziwiać jej misterną pracę;) Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję Danusiu;)

Zaś od DANUSI, czyli tej ,,kusicielki” dostałam śliczną karteczkę, bransoletkę i mnóstwo ,,przydasi”;) No i teraz zdecydowanie zmieniam zdanie, bo to nie przez nią, ale dzięki niej poczyniłam pierwsze kroki w tej technice;) Jestem jej bardzo wdzięczna za eksternistyczne szkolenia i ,,pomoce naukowe";) Bardzo Ci dziękuję Danusiu za wszystko;)