Po ,,Poznaniu" kierunek Łódź

Dzisiejszy post nie będzie o rękodziele, bo muszę podzielić się z Wami wydarzeniem, które już raz miało miejsce w ubiegłym roku w POZNANIU, a w tym roku odbyło się w Łodzi w dniach 21-23 kwietnia. A więc, tradycja została podtrzymana. To nasze kolejne spotkanie z ANIĄ, HANIĄ i DANUSIĄ, świadczy o tym, że nasze więzi bardzo mocno się zacieśniły, i że nie wystarczają nam żadne zdalne kontakty. Pomimo tego, że przez cały rok ,,przegrzewają”  się nasze komputery, nie wspominając o telefonach -  my po prostu chociaż raz w roku musimy się zobaczyć i basta?! I żadna przeszkoda nas nie zatrzyma?! Jest po prostu: hasło, termin i wyjazd. Nie pamiętam dlaczego w tym roku padło na Łódź, ale bardzo dobrze się stało, bo mogłyśmy spotkać znaną chyba większości mistrzynię techniki pergamano, czyli ELĘ;) Ela oczywiście odbierała nas kolejno z dworca PKP Łódź Fabryczna, co uwieczniłam na poniższej fotce. Dlatego mnie tu nie ujrzycie. Ale nie ma czego żałować... Jeszcze się Wam ukażę;)

Trudno jest opisywać takie spotkanie i powitanie. Zwłaszcza, że nie wiadomo kogo najpierw wyściskać i ucałować, a następnie ,,osmarować”;););) Do dnia dzisiejszego jeszcze nie ochłonęłam z wrażenia. Ela już na powitanie obdarowała nas pięknymi upominkami, ale przygotowała nam też inne niespodzianki, o czym będzie w dalszej części tego posta. Tym razem już nie udało się nam zrobić żadnego psikusa, tak jak w Poznaniu, bo na szczęście, albo i nieszczęście się już rozpoznajemy;) Co prawda Eli udało się rozpoznać Anię, Hanię i Danusię, pomimo, że widziała je wcześniej jedynie na zdjęciach z blogów, ale ze mną miała problem, bo utrwaliła jej się inna moja fotka z bloga;) Ta, na której byłam jeszcze piękna i młoda. No, a teraz zostałam już tylko piękna, więc nie dziwię się;) Ale najważniejsze, że do naszej ,,czwórcy świętej” dołączyła kolejna wspaniała osóbka, czyli Ela, a więc blogowa ,,rodzinka” nam się powiększyła, bo Ela wyraźnie oświadczyła, że chętnie będzie uczestniczyła w naszych kolejnych spotkaniach;) Chyba nas polubiła? A zresztą, kto nie polubiłby takich czterech ,,zakręconych dziewoi”;););)

Nasze powitalne upominki od Eli nie chciały u mnie pozować... Zalecam przekręcenie monitora w lewo;)

Jeszcze tego samego dnia Ela – jako Certyfikowany Nauczyciel Techniki Pergamano, przeprowadziła nam ponad pięciogodzinne szkolenie. Poznałyśmy podstawy tej znakomitej techniki, potrzebne narzędzia, a po części teoretycznej przystąpiłyśmy do pracy. Oczywiście Ela zadbała o potrzebne materiały i przybory. I jak na pierwszy raz, to przyznam, że efekty były znakomite;) Dziewczyny okazały się bardzo pilnymi i zdolnymi uczennicami, i spod ich łapek wyszły naprawdę piękne prace?! Tylko moja się trochę podziurawiła, bo w pożyczonych od ,,Witkosi” okularkach niezbyt dobrze widziałam dziurki... No, ale coś tam ,,wydziubdziałam”;) Na zakończenie nasza wspaniała nauczycielka wręczyła nam certyfikaty ukończenia kursu w stopniu podstawowym. Wow! Dziękujemy Elu! O takiej niespodziance nawet nie śniłyśmy?! Z przyjemnością wykorzystamy tę technikę w swoich pracach;) Znając życie, to mnie się pomylą strony do ,,dziubdziania”, ale... Przecież nie od razu Kraków zbudowali, prawda?

 

                             Teoria, to podstawa, ale ,,Dana" w gorącej wodzie kąpana...

                      Dumne z certyfikatów;) Ale zobaczymy efekty, ile w główkach pozostało;););)

Drugi dzień pobytu w Łodzi poświęciłyśmy na zwiedzanie. Tym razem Ela zamieniła się w przewodnika. Pomimo wietrznej pogody udało nam się zwiedzić słynną Manufakturę, gdzie mieści się Muzeum Fabryki, w której niegdyś przebiegały wszelkie etapy produkcji bawełnianych tkanin. Zwiedziłyśmy też Pałac Poznańskich, przemaszerowałyśmy wzdłuż słynną ulicą Piotrkowską etc.

  Cztery na jednego, mosiężnego;) Ale nie ma co się dziwić... Z ,,braku laku"...;)

                                       Wszystko trzeba było pomacać, pogłaskać...;)

Ania ,,dała" koncert na ,,dwie ręce", więc oznakowany pojazd w tle mógł być w każdej chwili potrzebny...;)                                      

Danusia też muzykalna... Do tego stopnia, że oznakowany pojazd musiał odjechać;)

Czas relaksu...

 

Na zakończenie dnia Ela zafundowała nam prawdziwą ,,bombę”, czyli seans w ultranowoczesnym , łódzkim planetarium, wyposażonym w sprzęt najwyższej klasy. Przyznam, że ta niespodzianka ,,wgniatała” nas w fotele... ;) Mnie oczywiście co nieco umknęło, bo musiałam kilka razy zamknąć oczy... Wspólna fotka po wyjściu, a zwłaszcza nasze miny mówią same za siebie;););) 

A trzeciego dnia czekał nas już powrót do domu. Do południa jeszcze humorki nam dopisywały, ale na dworcu robiło się coraz smutniej...  Konduktorski gwizdek dał nam do zrozumienia, że rozstania nadszedł czas... Łzy cisnęły się do oczu, ale przecież za rok znowu się spotkamy! I już nie cztery, ale będzie nas pięć! 

 

Na zakończenie pozwolę sobie na ,,odezwę” do Eli w imieniu ANI, DANUSI, HANI i swoim. 

ELU, dziękujemy Ci bardzo za to, że poświęciłaś nam swój cenny czas. Dziękujemy za szkolenie,które przebiegało w miłej atmosferze,  za towarzyszenie nam podczas zwiedzania, za przepiękne upominki, za wszystkie niespodzianki, które przygotowałaś dla nas. Jesteśmy Ci niezmiernie wdzięczne;) Jest mi naprawdę trudno wyrazić tę wdzięczność słowami... Cieszymy się, że Cię poznałyśmy! Jesteś wspaniałą, przesympatyczną osóbką o WIELKIM SERCU... A jeszcze bardziej cieszymy się z tego, że dołączyłaś do naszej czwórki, że teraz będzie nas pięć;) I myślę, że uda nam się zwiedzić całą Polskę;) A może nawet przekroczymy jej granice;)

WAM też ANIU, HANIU i DANUSIU bardzo dziękuję za te cudownie spędzone trzy dni. Jesteście dla mnie jakby drugą rodziną. Z Wami pojechałabym chyba i na koniec świata! I pomimo lęku wysokości , z Wami przeczłapałabym przez najwyższy na świecie most linowy, nad największą przepaścią! A, żeby pokazać , jak dobrze się z Wami czuję, na zakończenie ,,jezioro łabędzie” w moim wykonaniu. Szkoda, że nieruchome prawda?

                         

P.S. Dziewczątka, mam nadzieję, że każda z Was coś ,,skrobnie” w jakimś swoim poście, bo być może coś mi umknęło? A do tego jestem wyjątkowo zdolna;););) Mam nadzieję, że wybaczycie mi poranne ,,gdakanie” , szeleszczenie w szafie i poszukiwania tego i owego, łącznie z lataniem po schodach na trzecie piętro w tę i z powrotem;););)