Kikut po ,,toaleciaku"

Dopadło mnie choróbsko i  odpuścić nie chce. Cholerny wirus trzyma się mnie , jak g... o okrętu, krzycząc ,,płyniemy”! W tym przypadku, to płynę ja. A raczej tonę we własnych potach. Końskie dawki leków pomagają , jak umarłemu kadzidło, ale cóż... Może potrzeba mi więcej czasu... No, ale pomimo choroby nie mogłam odpuścić sobie zabawy u DANUSI. Co prawda tematyka ,,dupna”, ale za to bardzo fascynująca, bo ciekawa jestem w co można zamienić zwykły kawałek rolowanej tektury?

A tak szczerze mówiąc, to my zostałyśmy ,,wyrolowane” przez Danusię;) Bo komu przyszłoby do głowy jak nie jej, żeby z rolek robić ozdoby? Rżałam, jak młoda klacz, kiedy przyszedł mi do głowy pomysł, żeby z rolek zrobić małą choineczkę;) Oczyma wyobraźni widziałam ją na świątecznym stole między półmiskami, jako ozdobę... I przyszło mi do głowy, że gdyby tak ktoś  z gości zapytał z czego jest zrobiona,  to co bym powiedziała? Że to pozostałość po,,toaleciaku”?! Boże... Tfu! Chciałam napisać: Danuś... Zmiłuj się nad nami... Co Ty jeszcze wymyślisz?! Bo ja po tej rolce, to już widzę jedynie ,,figurkę z brązu”... Acha, i widziałam też ,ile tych ,,ozdóbek” zostanie w koszu na śmieci po świątecznym obżarstwie;) Ach, te moje głupie skojarzenia... Zawsze podczas tworzenia czegokolwiek do zabawy u Danusi, przychodzą mi do głowy głupie myśli... 

Mam jeszcze w zanadrzu kilka skojarzeń, ale nie mogę o nich pisać, bo popsuję nie tylko zabawę z ,,dupnymi „ rolkami, ale też swój wizerunek. Chociaż pod względem pisania głupot już dawno chyba uplasowałam się na dosyć dobrej pozycji... No ale przecież, jaka tematyka zabawy, taka i pisania;) I co się dziwić? Przecież nie od dzisiaj wiadomo, że nasz mózg jest niewielki w stosunku do masy ciała i stanowi zaledwie jej dwa procenty. Rozwija się przez całe życie, jednak po przekroczeniu pięćdziesiątki proces ten staje się zwolniony. No to już chyba wszystko jasne? W takim razie przechodzę do tematu kreatywnego bombardowania rolek, to może mój mózg nie zwolni z obrotów;););)

Jestem przezorna i odpowiednio zabezpieczona, niczym jeż schodzący ze szczotki ryżowej;) I żeby uniknąć krępujących odpowiedzi na głupie pytania, zakamuflowałam rolkę w różyczkach z zimnej porcelany. Skoro już jestem przy temacie kamuflażu, trochę Was rozbawię: ,,Szeregowy, nie widziałem Was na zajęciach z kamuflażu! – Dziękuję za uznanie Sierżancie”. No i mój szeregowy też zakamuflował się w różyczkach, tylko knot mu wystaje;) Czyli zakamuflowany kiepsko...  Ale przecież najważniejsze, że wyrobiłam się w czasie, i że zbombardowałam rolkę. I zrobiłam z niej świecznik, a raczej z jej kikuta, bo nic innego oprócz głupot, nie przychodziło mi do głowy... Oczywiście, zanim pokażę gotową pracę, jako dowód na to, że nie ,,wciskam kitu” pokażę początek pracy;) Żadna rewelacja, ale w rzeczywistości wygląda zdecydowanie lepiej , aniżeli na zdjęciu;)

A na zakończenie chciałam podziękować wszystkim odwiedzającym mojego bloga za to, że jesteście ze mną;) Obiecałam w poprzednim poście, że nadrobię zaległości na Waszych blogach, a tu narobiło mi się ich jeszcze więcej... Wszystko przez te cholerne wirusy! Ale zapewniam, że wszystko nadrobię;) Pozdrawiam Was serdecznie;)
P.S. Od jutra ,,dostawa" nowych, darmowych stempelków;) A więc zaglądajcie, może znajdziecie coś dla siebie?