Włóczkowa śnieżynka

Nie wiem, jak  u Was, ale u mnie zima zawitała na dobre. I nie ma chyba zamiaru odejść? Brrr... Nie lubi jej teraz... Jak byłam dzieckiem, to każdy płatek śniegu bardzo mnie cieszył! A teraz złości mnie?! Nie  znoszę ciepłych ubiorów, bo czuję się, jak ,, paralityk”?! Poza tym, zimą często mam problemy zdrowotne.   Przepisane przez lekarza leki  już  ,,pochłonęłam”, ale na pewno nie będę już wspierała koncernu farmaceutycznego, który ,,trzepie” z nas kasę, niczym trzepaczka kurz z chodnika czy dywanu... 

Ale nie do tego zmierzam, żeby opisywać  Wam swoje choróbska i niechęć do zimy. Chcę pokazać pracę, którą zrobiłam w czasie choroby. W łóżku czasu nie marnuję, więc robię na drutach, bądź na szydełku;) No nie zawsze rzecz jasna, bo już widzę uśmiechy na buźkach co niektórych osóbek, chociaż tak też można;););) Ale teraz przynajmniej będziecie wiedzieli, kiedy choruję;) Jak zobaczycie coś ,,dzierganego”, to znak, że Gośka chora... 

Bardzo, bardzo dawno temu kupiłam książkę autorstwa Heleny Dutkiewicz pt.: ,,W wolnym czasie dla rodziny”. Książka zawiera mnóstwo  wzorów ręcznych robótek. A , że moja Mama lubiła robić na drutach  podarowałam jej tę książeczkę w imieniu mojego wówczas trzyletniego syna Mateusza, któremu wciąż robiła jakieś wełniane ciuszki. A żeby było ciekawej, w imieniu Mateusza ,,spłodziłam” wierszyk nawiązujący do tematyki  książki i zapisałam go na jej okładce:

 ,,Dwa kłębuszki, dwa druciki, będą piękne bereciki.

Ale coś mi nie pasuje? Chyba jednak to popruję.

Zrobię lepiej pulowerek. Ale jakim zrobię ściegiem, tego sama jeszcze nie wiem?

Może zrobię splot ,klasyczny”?  Będzie wówczas fantastyczny!

 Albo zrobię kapelusik... Żółty w kropki granatowe?

Jednak tego ne potrafię, lepiej zrobię kapcie nowe,

albo ciepłe nauszniki lub skarpetki ażurowe.

 Sto pomysłów , szczere chęci, lecz coś zawsze się pokręci....

Gdy coś zacznę, zaraz spruję- bardzo mnie to denerwuje ?!

Ale po co głową ruszam? Książkę mam od Mateusza?!

Zaraz szybko przejrzę strony, będzie sweter wymarzony.

Wszystko jasne, splot pleciony – nawet fason ulubiony?!

Już jest ściągacz , są rękawy, przód i tył i nie ma sprawy.

Nie. To wcale nie są kpiny, z miękkiej wełny w pół godziny ,

zrobię z wszystko  - ,, W wolnym czasie dla rodziny”.  

I  ja ,,kwitnąc” ostatnio w łóżku, właśnie na podstawie tej książki, zrobiłam mojej Mamie czapkę z białek włóczki. Ojej! Jak się cieszę, że trafiłam tym kolorkiem do zabawy u DANUSI;) Stefek chyba się ucieszy z czapeczki i wierszyka? 

 

No przecież ta czapka, to zupełnie, jak roztańczona śnieżynka, prawda?